Ik kan bijna niet stoppen met voorbeelden geven over het saaie en lef loze deel van onze maatschappij. Het is zo kleurloos aan het worden dat velen van ons geloven dat het er nou eenmaal bij hoort.
In de sport is het niet anders, want de drang om te winnen en succes uit te stralen is zo groot dat het lijkt alsof er geen sport meer te vinden is waar de wetenschap niet bij betrokken is.
De onuitputtelijke drang om per se te willen winnen en bij succes te horen haalt voor mij het genot uit sommige topsport.
Een voorbeeld van saaie, lef en kleurloze topsport is het Nederlands herenhockey team. Het team wordt bevolkt door 18 Millennials die er qua postuur allemaal hetzelfde uitzien.
Het zijn keurige sportschool jongens met een braaf kopje haar. Ze hebben allemaal een stierennekje en dragen geen zichtbare tattoos. Het ziet er eigenlijk precies uit zoals het in hedendaagse hockeykringen ‘heurt’.
Nu zul je denken dat het nou eenmaal hockeyers zijn en dat het altijd al van die brave koorballetjes zijn geweest. Dat is natuurlijk wel een beetje zo, maar in het verleden waren er nog een aantal ‘kleurrijke’ spelers die ons land vertegenwoordigden.
Wie kent bijvoorbeeld de altijd traag ogende topscorer Floris Jan Bovelander niet. Het probleem bij de hockeybond is dat ze geleid wordt door types die in hun drang om te willen winnen en om de baas te zijn van een succesvolle organisatie. (Richard Plugge is zo’n type bij wielerploeg Jumbo-Visma)
Daar is opzich niets mis mee, maar zij doen precies wat de meerderheid ook doet. Je grootste concurrent willen verslaan door hun werkwijze te kopiëren en te onderzoeken waar in hun aanpak nog ruimte laat voor verbetering.
Deze bestuurders stellen vervolgens coaches en andere stafleden aan die ze hierbij willen helpen. Deze aanpak heeft er bij de hockeyers voor gezorgd dat 90% van de spelers nu op hyper fitte eenheidsworsten lijken die niet mogen afwijken van de spelsystemen die Australië en Duitsland zo succesvol maakt.
Het jeuk woord ‘proces’ wordt door coaches vaak gebruikt om zo’n veranderende aanpak naar buiten te communiceren. In het geval van de hockeyers is het een succesvol proces geweest zullen de bestuurder en coaches zeggen.
Alleen hebben ze na het jaar 2000 nog steeds geen echt grote prijs gewonnen. (Wereldkampioen of Olympisch kampioen)
Hockey was altijd al geen televisiesport voor de neutrale kijker omdat de snelheid en de vele snel veranderende regels moeilijk weer te geven zijn. Op dit moment vind zelfs ik als hockeyliefhebber er geen reet aan om naar het doorgestudeerde systeemhockey te kijken.
Begrijp mij overigens niet verkeerd, want ik ben ook voor vernieuwing en verbetering alleen vind ik dat topsport altijd eerst entertainment en emotie moet bieden en die balans is bij dit heren topsport team ver te zoeken.
Een dosis entertainment en creativiteit kan bij de hockeyheren ook geen kwaad denk ik en misschien winnen ze dan wel een keer een echte hoofdprijs! Het is dan in ieder geval weer leuk om naar te kijken!
Zonder entertainment kijkt er niemand en boeit het dus ook niet. Sport wordt dan saai en kleurloos, waardoor er geen meisje of jongentje zich bij een sportvereniging zal aanmelden. De 4 grote Amerikaanse sporten zijn hét voorbeeld van entertainment in de topsport.
Veel ondernemingen zijn in hun marketing ook saai en kleurloos. Ze gaan mee met de meerderheid voelen zich daar veilig en vertrouwd mee. Als je wilt veranderen zul je vormen van entertainment aan je marketing moeten gaan toevoegen.
Deze manier van denken lijkt gedurfd en vraagt creatief en out of de box denkers. Ik ben zo’n persoon die je daarmee uitstekend kan helpen!
Kom met me in contact als je, je marketing saai vind en verandering noodzakelijk is.
Joost Oosterwijk
Vanaf dit moment mag je, je ook inschrijven voor de ‘Incorrecte & bijna dagelijkse 40+ tips voor ondernemers’ op mijn website.
Let op! Niet voor gewoontedieren, lichtgeraakten, taalpuristen en angsthazen.